We zijn gewend foto’s te maken waarbij we de schoonheid van dingen proberen vast te leggen. Dit kunnen de prachtige landschappen zijn of de prachtige portretten van mensen. De schoonheid van de bloemen of zelfs de schoonheid van een vervallen schuur. Zo kan ik nog wel even doorgaan.

Toch is het ook leuk om een keer op pad te gaan en deze schoonheid echt links te laten liggen en je te concentreren op alledaagse dingen. Dit levert in eerste instantie saaie foto’s op maar als je echt goed gaat kijken kun je vaak een compositie vinden die van een alledaags fenomeen ineens toch iets bijzonders maakt. En dat kan echt van alles zijn. Laat ik dit weer illustreren met een tweetal voorbeelden.

Zo zag ik in mijn eigen stad Schiedam ineens vier deuren. Elke deur met een iets andere kleur. De ene brievenbus beter gepoetst dan de andere. Allemaal een deurmat maar elk dan weer anders. De deurbel op verschillende plekken. Soms ook nog een ouderwetse klopper op de deur. Nu was de kunst nog dit in de goede composite vastleggen. Op deze foto kreeg ik dan ook veel positieve reacties. Terwijl je dat van tevoren bij een alledaagse foto van deuren niet zou verwachten.

Hetzelfde geldt voor de rollator die aan de ketting ligt en de troosteloosheid die zo’n foto kan uitstralen. De herfstbladen maken dat het lijkt dat hij niet vaak meer gebruikt wordt. Dat wordt nog versterkt doordat de rollator aan de ketting ligt. Zo wordt de beperking van de mens achter de rollator nog eens extra versterkt.

Ga er op uit en laat de ogenschijnlijke schoonheid een keer voor wat hij is en concentreer je op de alledaagse dingen maar leg ze op een bijzondere manier vast